આપણે બધા જ આમ કરી શકીએ તો ?

હું અને પૂનમ રાજવીને હીંચકા ખવડાવતા હતા. એક દીકરીની બંને બાજુ અમે એક એક હતા [ બ્લેન્સ રહે એટલે ] બાજુમાં ૫-૬ વર્ષનો દીકરો હતો. ગાર્ડન-રેસ્ટોરન્ટમાં કામ કરતા કોઈ કારીગર/વેઈટરનું સંતાન હશે. હું અને પૂનમ સતત ધ્યાન રાખતા હતા કે હીંચકો મોટો ના થાય અને દીકરીને સગવડ રહે. બાજુમાં ધ્યાન ગયું તો દીકરો ખેંચી ખેંચીને હીંચકા ખાવાની [ ચગાવવાની ] કોશિશ કરતો હતો. અંધારામાં ચમકતી નિયોન લાઈટ્સ પણ એની આંખની ઈર્ષાના ચમકારાથી ઝાંખી પડી જાય. મને તરત જ સમજાઈ ગયું. ૨ મિનીટ એને હીંચકા નાખી આપ્યા. ફક્ત ૨ જ મીનીટમાં એટલી જડપ પકડી લીધી કે હું અને પૂનમ નવાઈ પામી ગયા ‘કે આને આટલા ઊંચા હીંચકામાં ડર નહીં લાગતો હોય’ !! નવાઈ વચ્ચે અમે એને ધીમા પાડવા કહ્યું અને એ વાત એણે માની પણ લીધી!!

મુદ્દો એ છે કે એ ખુબ મહેનત કરતો હતો, ફક્ત જરાક – જરાક જ મદદ કરવાની હતી. પૂરી ૨ મિનીટમાં તેણે જે જડપ પકડી તે તેની તાકાત સ્પષ્ટ કરતુ હતું. પણ આપણને આ મોટેભાગે સૂઝતું જ નથી!! કદાચ સમજવું જ નથી… આપણે સંઘર્ષ કર્યો છે, હેરાન થયા છીએ તો આ પણ ભલે ને હેરાન થાય! આપણે ઉભા ઉભા ખેલ જુવો અને જરૂર પડીએ સલાહ આપો કે ‘આમ કરાય/તેમ કરાય’ અને પછી કહેવાનું પણ ખરું કે ‘હું તને મારાથી બનતી “તમામ” મદદ કરું છું’

જ્યારથી એકલી કામ કરું છું ત્યારથી સમાજમાં આ પરિસ્થિતિ જોઉં છું. આપણો સમાજ ખુબ જ દંભી છે. એક સ્ત્રી ‘સ્વતંત્ર’ વિચારે, પોતાની રીતે જીવે, મેઈન સ્ટ્રીમમાં પુરુષોને ટક્કર મારે તેવી કરીઅર બનાવે [ બ્યુટી પાર્લર, બુટીક, હોબી ક્લાસ કરાય !!! ] તે દરેક એટલે દરેક પુરુષને એક ખૂણામાં ખુચતું હોય છે. અમુક આંખ-આડા કાન કરે, અમુક આડા ચાલે, અમુક દંભ કરે કે ‘અમે તો તમારી પ્રગતિથી બહુ ખુશ છીએ’, ‘મારે લાયક કંઈ પણ કામ હોય તો કેહજો’ , ‘સ્ત્રીઓ એ તો આગળ આવવું જ જોઈએ’ એટસેટરા એટસેટરા… પણ મદદના નામે ‘નક્કર’ ક્યારેય કંઈ જ નહીં કરવાનું…. [ એકઝેટલી આટલું નાનું જ કામ હોય છે, કોઈકને ૨ મિનીટ હીંચકો નાખી આપવા જેટલું નાનું! આપણે ખાસ કંઈ નક્કર નથી કરવાનું. ફક્ત એની પ્રગતિમાં નિમિત જ બનવાનું છે ]

કુદરત દરેકને સમજણ અને શક્તિ આપે ‘સાચ્ચા સમયે કોઈને “હીંચકો” નાખી આપવાની’ !